Waar is Epke Zonderland geboren en welke jaar studeerde hij af als arts? Het theatercollege van de voormalig topturner begon met een ‘petje op, petje af’-quiz. De twee winnaars ontvangen het nieuwe, gesigneerde boek van Epke Zonderland. In een huiskamersetting op het podium van De Meenthe in Steenwijk vroeg gespreksleider Ronald Lamsa woensdag 26 oktober Epke (figuurlijk) het hemd van het lijf.
Heeft Epke ooit spijt gehad van zijn topsportcarrière? Is hij niet te laat gestopt? Wat ging er door hem heen de minuten vóór zijn fenomenale prestatie op de rekstok in 2012? Epke gaf openhartige antwoorden. ‘Als topsporter voel je de druk. Je weet dat er veel mensen in de zaal zitten. Je weet dat de wereld thuis meekijkt. Dan voel je wat het doet in je lichaam: je krijgt een verkeerde spanning, je gaat trillen. Daarna ben ik gaan focussen op mijn oefening: ik visualiseerde de oefening tot in detail, steeds weer opnieuw. Dan krijg je focus.’ En nee, voegde hij eraan toe, de oefening die hij vervolgens deed ging echt niet perfect. ‘Ik zette m’n handen bijvoorbeeld verkeerd neer, dat weet ik, dat ervaar ik, maar ik kon doorgaan en me herstellen. Echt fantastisch. Het blijft geweldig om die beelden terug te zien.’
Eén grote speeltuin
Ronald Lamsma (Omroep Flevoland) had meer beelden. Van Epke in zijn jonge jaren als turner, maar ook als muzikantje op zijn blaasinstrument. Epke vertelt hierover: ‘Niet alleen mijn broer Herre, maar al mijn broers en zus zijn heel belangrijk geweest voor mijn sportcarrière. Zonder hen was dit niet gelukt. Ik kon altijd op ze terugvallen. Mijn ouders hebben ons altijd op een prettige manier gestimuleerd om te sporten, maar ook om een muziekinstrument te spelen. Ze wilden dat we ons breed oriënteerden en daar ben ik blij mee.’
Epke vertelde dat hij momenteel aan het ‘aftrainen’ is: hij bouwt zijn spieren langzaam af. ‘Je kunt niet zomaar stoppen, dat is erg ongezond. Als ik in de turnhal in Heerenveen ben, neem ik mijn twee zoontjes mee. Voor hen is het één grote speeltuin. Zo probeer ik het bewegen te stimuleren.’
Topsport en studie
In de zaal zaten 138 leden. Gewone belangstellenden maar ook echte fans. Jonge meiden die hun turnheld nu in het echt konden zien. De turnsport is door een mindere periode gegaan. Als Epke daarop terugkijkt ziet hij verschillen in de turnzaal. Vooral bij de dames. Vroeger hadden de turndames weinig plezier, werd er weinig gelachen, de gezichten stonden strak. Nu zijn de gezichten ontspannen, er wordt nog steeds hard gewerkt, maar er is ook plezier.
Leuk detail: tijdens zijn professionele sportcarrière studeerde Epke ook nog eens twaalf jaar lang geneeskunde. Hij is nu bezig met zijn specialisatie als sportarts. ‘Het is soms raar om als bekende Nederlander ook gewoon arts te zijn, maar meestal breekt daardoor snel het ijs. Als sportarts wil ik mensen in beweging krijgen. Topsporters, maar ook gewone mensen.’
Gezonde leefstijl
Over bewegen wordt nog steeds verschillend gedacht in de medische wereld. Epke ziet sporten als een onderdeel van een gezonde leefstijl. Als arts kijkt hij daar breed naar. Eerder wilde hij chirurg worden (‘lekker met de handen werken’), maar sportarts past hem beter. Als oud-topsporter weet hij wat het is om door te zetten als het tegenzit, om het doel voor ogen te houden. ‘Dat helpt mij om mensen te stimuleren met hun sport of het ontwikkelen van een gezonde leefstijl. Het is echt niet makkelijk om iets voor lange tijd te moeten doen óf laten om van een blessure af te komen.’
De voormalig topturner kijkt met een heel goed gevoel terug op zijn sportcarrière, maar heeft ook ontzettend veel zin in zijn carrière als arts.
Meer lezen over Epke? https://www.epkezonderland.com/