De koers omgooien
Durf jij je koers om te gooien? Henk Kapitein ‘de Knipper’ deed het. Vroeger verzekeringsadviseur, nu gepensioneerd docent beeldende vorming en kunstenaar. ‘Het belangrijkste? Je eigen pad volgen, ook als het niet de makkelijkste weg is.’
Urker
Henk is meer dan een docent, adviseur en kunstenaar. Hij is een echte Urker. ‘Iedere zaterdag drinken we met mijn zes broers koffie. En mijn twee zussen zie ik ook vaak.’ Hij woont met zijn vrouw op Urk, en heeft twee kinderen. Zijn zoon, verstandelijk beperkt, woont in een speciale woonvoorziening die Henk zelf hielp oprichten. ‘Door de weeks woont hij daar, in het weekend is hij bij ons.’ Zijn dochter werkt in de verslavingszorg en runt een musicalschool.
Engels
‘Op de middelbare school had ik één groot probleem: Engels. Ik kreeg het maar niet onder de knie,’ vertelt Henk. ‘Toch haalde ik mijn diploma. Negens en tienen voor alle andere vakken, een vier voor Engels. Net genoeg!’
Droom
Zijn droom? De kunstacademie. Henk werd aangenomen. ‘Maar mijn moeder, weduwe en bezorgd over mijn toekomst, zag het niet zitten. Als kunstenaar zou ik niks verdienen en ook wilde ze niet dat ik Urk verliet.’ En dus bleef hij daar en begon in de vleesuitbeenderij. In 1986 was hij 25 en wist hij: dit is het niet. ‘Ik stapte over naar de visindustrie en haalde tussendoor mijn middenstandsdiploma. In 1988 werd ik verzekeringsadviseur bij Victoria Vesta, nu bekend als Nationale Nederlanden.’
Van burn-out naar droombaan
‘In 2001 kreeg ik een burn-out. Dat was mijn wake-up call. Na wat gesprekken met verschillende instanties en hulpverleners, trok ik mijn stoute schoenen aan. Ik volgde mijn droombaan: docent beeldende vorming. Ik schreef me in voor de opleiding en vond meteen een stageplek op Urk. Ze vroegen of ik direct als leerkracht wilde beginnen, ondanks dat ik nog geen ervaring had in de klas. Vanaf dat moment ben ik werkzaam geweest in het onderwijs.’
Klas uit, kunst in
Jarenlang gaf Henk les in beeldende vorming, techniek, godsdienst en natuurkunde. Maar beeldende vorming bleef zijn grootste passie. Op zijn 40e haalde hij zijn lesbevoegdheid, een mijlpaal. Ruim 21 jaar stond hij voor de klas, tot de coronaperiode het onderwijs veranderde. ‘Digitaal lesgeven? Dat was niks voor mij. De magie was weg. Toen wist ik: het is mooi geweest.’
De Knipper
Lesgeven was één ding, maar Henk had nog een andere liefde: knippen. ‘In 1992 maakte ik mijn eerste knipwerk, een visserman. Sindsdien ben ik nooit meer gestopt.’
Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst
Als enige knipkunstenaar op Urk dacht hij dat hij alleen was. Tot hij de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst ontdekte, waar hij van 2015 tot 2021 zelfs voorzitter werd. ‘Mijn stijl is heel eigen. Ik houd enorm van patronen. Daar kun je hele verhalen mee vertellen. Een rij fietsen is niet namelijk niet zomaar een rij fietsen. Neem nou een enorme fietsenstalling in Amsterdam. Stel je voor: ’s ochtends zet je als derde je fiets neer. ’s Middags kom je terug en staan er ineens duizend fietsen. En het enige wat je weet? Die van mij was zwart!’ zegt hij lachend. ‘Dat verhaal naar voren laten komen in mijn knipkunst is waar ik blij van word.’
Exposeren
Nu werkt hij aan een rij knotwilgen. ‘Twintig schetsen maak ik, tot ik zeg: nú kan ik knippen.’ Tot 31 oktober 2025 exposeert hij zijn werk in Museum het Oude Raadhuis.
Wil je meer weten over de activiteiten van de Ledenvereniging Oude en Nieuwe Land? Bekijk ons activiteitenoverzicht.
Kijk bij ‘nieuws‘ voor meer mooie verhalen van onze leden.
